gelakte eik met rode velours en koperbeslag

Met natte vingers raap ik het verleden bijeen

in de kreuken van het dekbed

Tram vijftien rekt zich uit voor een nieuw rondje

de kou trekt mijn vingers krom

als de herfst in een esdoornblad

Wie woorden neerzet ziet ze leegwaaien

de stilte tussen de noten

Waar het geluk van vingers ontstaat

Geduld ontstond op een zondag.

een muurgedicht van Renaat Ramon

een plastic fles ingraven, bodemloos

krassen op salontafels en pottenkijkers

de dromen die in jou gekweekt worden

Het klinkt zoals het klinken moet.

Een later land, ergens tussenin en achteraf

Als iemand die op een dag zijn dorp verlaat

hoe ieder lichaam zich herhaalt, haast inwisselbaar tussen je lakens slaapt

Nu lig je in een bed met wieltjes

Nu zijn er kreukels aan je huid gaan kleven